BOHATER DWÓCH KOMISARIATÓW

Ignacy Markowski. Starszy przodownik Straży Granicznej.Pomocnik kierownika Komisariatu Straży Celnej Brzeżno, pomocnik komisarza Komisariatu Konarzyny ,kancelista. Nr służbowy 2652.

Rodzina

Urodził się 11.07.1898 r. w Zdunach powiat Krotoszyn. Ojciec Walentyn ( Walenty ), matka Franciszka zd. Berek.Ukończył niemiecką szkołę powszechną. W 1927 roku ożenił się z Łucją Kiedrowską ur.27.10.1927 r. c. Augustyna i Anny zd. Retka z Moszczenicy . Miał dwóch synów Tadeusza i Bogusława. Mieszkał z rodziną w Konarzynach u rolnika Żyłki.

Armia niemiecka

Zmobilizowany do armii niemieckiej w 1916 r. brał udział w działaniach frontowych we Francji jego służba wojskowa przedstawiała się następująco :

15.12.1916 r. do 26.02.1917r. służył w 1 batalionie zapasowym 50 pp, następnie

od 27.02.1917 do 13.03.1917 był w 1 kompanii polowego oddziału rekrutów 10 Dywizji Piechoty. potem kilka miesięcy 14.03.1917 – 13.07.1917 r. służył w 3 kompanii polowego oddziału rekrutów 10 DP i ponad rok 14.07.1917 – 31.12.1918r. w 1 i 2 kompanii 398 pp

23.03.1918 r. otrzymał Krzyż Żelazny II klasy. 19.06.1918 r. został ranny pod Reims. W styczniu 1919 r. wracając do Głogowa został zatrzymany przez niemiecka żandarmerię dopiero 23.03.1919 r. oficjalnie zwolniono go z niemieckiego wojska.

Wojsko Polskie

13 .05.1919 r wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego i trafił do 2 kompanii batalionu telegraficznego. Od 10.09.1919 r.- do 06.02.1920 r. służył w 4 kompanii tego batalionu. Potem od 06.02.1920 roku został instruktorem w 1 kompanii telegrafistów zapa.7

Awans na starszego szeregowca otrzymał 16.04.1920 r. Od 27.05.1920 r. został kierownikiem centrali telefonicznej w kompanii telegraficznej rezerwowej 7

26.07.1920r. został w tej kompanii instruktorem.22.11.1920 r. został elewem 2 kompanii w szkole podoficerskiej. Następnie od 16.03.1921 r. do 09.04.1921 słuzył w 1 kompanii zapasowej telegr.7. Nie był na froncie . 09.04 1921 r. został zwolniony z wojska. Posiadał przydział mobilizacyjny do 2pułku saperów kolejowych.

Straż Celna i Graniczna

Do straży celnej przyjęty został 12.01.1922 r. Przedtem od 28.10.1921 r. do 11.01.1922 r. był elewem na kursie przygotowawczym straży celnej w Wieleniu. 12.01.1922 r. znalazł się w Wierzchocinie gdzie do 31.08.1923 r. pełnił w stopniu przodownika obowiązki z-cy kierownika placówki Straży Celnej. Przez pięć lat od 01.09.1923 - 31.03.1928 był pomocnikiem kierownika Komisariatu Straży Celnej Brzeżno. W tym czasie 09.12.1924 – 25.03.1925 uczęszczał na I- szy kurs w Centralnej Szkole służby Celnej w Górze Kalwarii. Awans na starszego przodownika otrzymał 05.01.1925 r. ( 05.12.1924 r.) Do 1939 r. był faktycznym zastępcą kierownika/ komendanta Komisariatu SG Konarzyny. Tylko brak wykształcenia ogólnego na poziomie szkoły średniej hamował jego rozwój służbowy, gdyż z powodzeniem radził sobie kierując komisariatem w czasie nieobecności komendanta. 30.11.1933 r. z wynikiem bardzo dobrym ukończył pierwszy Kurs Nauki Obywatelskiej na który uczęszczał od 01.12.1932 r. W 1933 r został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Ponadto posiadał Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Brązowy Medal Za Długoletnią Służbę, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918 -1921.

Zdj.1 Komisariat Straży Granicznej Konarzyny. Wł.Jacek PLAK

Na zdjęciu w środku siedzi Markowski

Wojna

Jego żona udała się do Gniewkowa k. Inowrocławia . Potem znalazła się w Krotoszynie. Jak podaje Władysław Stanisławski ,Markowski po klęsce wrześniowej powrócił w rodzinne strony. Pracował w zakładach obuwniczych w Krotoszynie. Związał się z konspiracją AK –owską. Niemcy wpadli na jego ślad w 1944 r. Został aresztowany i osadzony w poznańskiej cytadeli. Następnie znalazł się w KL Mauthausen , tam zginął 15.12.1944 r.

Literatura

Archiwum Straży Granicznej w Szczecinie. Ewidencja szeregowych IG Chojnice nr ew.189/315                                                                                                                                

Archiwum Straży Granicznej Akta Osobowe - Wykaz Stanu Służby Ignacy Markowski 196/2624

Władysław Stanisławski Historiapłonącego pogranicza cz. 55 .Zbliżenia 1984 r.