Starszy strażnik Skwierawski Bernard
Urodzony 20.08.1898 r. w m. Rybaki gmina Rybaki koło Kościerzyny, ojciec Józef matka Faustyna z. d. Gostomska. Mieszkał w Nowej Wsi powiat kościerski. Ukończył czteroklasową szkołę powszechną w m. Kaliska. W czasie Wielkiej Wojny zmobilizowany został do armii niemieckiej od 20.11.1916 r. do 06.05.1917 r. służył w 141 pułku piechoty jako szeregowy żołnierz, następnie 07.05.1917 r. trafił na front zachodni. Miesiąc później dostał się do niewoli angielskiej, w której przebywał do 19.03.1919 r. Po zwolnieniu, 20.03.1919 r. wcielony został do Wojska Polskiego. Początkowo do 21.12.1919 r. służył w kompanii ckm 21 pułku piechoty. Z dniem 22.12.1919 r. przeszedł do 3 kompanii ckm 65 pp w którym to pułku służył do 27.07.1921 r. Po zwolnieniu do rezerwy otrzymał przydział mobilizacyjny do 66 pp im. Marszałka Piłsudskiego. W dniu 08.08. 1922 r. został przyjęty do Straży Celnej, w tym samym roku 08.10.1922 r. ukończył VII kurs Szkoły Straży Celnej w Wieleniu. Po czym pełnił służbę strażnika celnego.
Zdj1 Strażnik Celny Bernard Skwierawski
Zdj10. Dyrekcja Ceł, powołanie na funkcjonariusza Straży Celnej
01.10.1928 r. został strażnikiem granicznym. Zaprzysiężony wg nowej roty został w dniu 07.12.1928 r.
Zdj 2, 3 . Strażnik Graniczny Bernard Skwierawski
Zdj11. Akt Mianowania na Strażnika Granicznego
Zdj12. Legitymacja B. Skwierawskiego
W 1928 r. służąc w Placówce Brzozowo został przeniesiony do Posterunku Detaszowanego Upiłka, jego przełożonym został str. Mikołajczak Antoni z Placówki Łąkie.
Zdj4 Antoni Mikołajczak,
Ożenił się w Prądzonie 25.09.1930 r. z Jadwigą Wirkus. Mimo ,że przez lata był zastępcą dowódcy Placówki II linii Brzeźno w stopniu strażnika granicznego służył niemal 16 lat.
7. Ślub Bernarda Skwierawskiego
W 1938 r. otrzymał brązowy Krzyż Zasługi. Był tez odznaczony Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości i Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921. Posiadał odznakę Straży Granicznej i Odznakę Honorową Frontu Północnego*.
W związku z przewidywanym wybuchem wojny w 1939 r. żona z dziećmi ewakuowała się do Lublina. Po klęsce rodzina powróciła na Gochy. Z Brzeźna zabrali swoje mienie i zamieszkali w wynajętym nieukończonym domu w Prądzonie ( właścicielem domu był Łącki ). Starszy syn Stanisław trafił do krewnych do Łąkiego a jedna z córek Elżbieta do siostry matki gdzie przebywała do końca wojny. Pozostałe dzieci Jan , Józef, Maria byli z rodzicami, niestety w 1941 r. zmarła na gruźlicę żona strażnika Jadwiga. Pochowana została na cmentarzu w Borzyszkowach. Dzieci do których dołączył z Łąkiego syn Stanisław zamieszkały z ojcem w domu Stanisławskiego na wybudowanym k. Borowego Młyna.
Zdj13. Stanisław i Maria Skwierawscy - uczniowie I kasy Szkoły w Brzeźnie
Bernard Skwierawski by wyżywić rodzinę pracował przy pozyskiwaniu kamieni w Trzebiatkowej po czym przeszedł typowe dla Kaszuby wojenne koleje losu , które rzuciły go do Anglii , tam obok służby w Wojsku Polskim szkolił się na zorganizowanych dla żołnierzy kursach rolniczych.Do kraju powrócił w 1945 r. w angielskim mundurze PSZ , dzieci były w tym czasie u krewnych w rodzinnej miejscowości Skwierawskiego w Nowej Wsi koło Kościerzyny.19.12.1947 r. został zdemobilizowany w stopniu plutonowego WP. Osiadł w Trzebiatkowej gdzie otrzymał gospodarstwo rolne , które przekazał na skarb państwa w 1971.Był drugi raz żonaty z Jadwigą Prządka Lipińską. W 1946 r. urodził się im syn Edward . Jego dwaj synowie z pierwszego małżeństwa byli absolwentami Liceum Pedagogicznego w Bytowie i kierownikami szkół na Kaszubach , Stanisław w Sominach i Jan w Niezabyszewie. Ostatecznie Bernard Skwierawski zamieszkał w Gdyni Chylonia. Zmarł w 1976 r. pochowany został w Janowie.
Zdj9. Honorowa Odznaka Frontu Pomorskiego
Opracował Andrzej Szutowicz
Źródło
Archiwum Straży Granicznej w Szczecinie. Ewidencja szeregowych IG Chojnice nr.ew.189/315
Stanisław Skwierawski - relacja ustna.
* Honorowa Odznaka Frontu Pomorskiego nadawana była przez specjalną komisję ,której siedziba mieściła się w Bydgoszczy , przysługiwała ona wszystkim tym , którzy brali czynny udział w objęciu Pomorza w 1920 r. także cywilom oraz innym osobom współpracującym z wojskiem. Zatwierdzona została w 1927 r. przez Ministerstwo Spraw Wojskowych rozkaz 39/25 poz 382. Ponadto odznaka przysługiwała także tym ,którzy przez 10 lat od odzyskania Pomorza przyczynili się do utrwalania jego polskości. Za odznakę z legitymacją wnosiło się opłatę 6 zł. http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=37142